गजल

सम्झनाले सताउँदा मुटु दुखेर रोएँ
बद्नामी चोटले शिर झुकेर रोएँ।

अतितको याद्ले दुई थोपा आँसु झर्दा
एकान्तमा एक्लै एक्लै लुकेर रोएँ।

लाखौं कोशिशले पनि सकिन भुल्न तिमी
पागल झैँ सडकमा एक्लै भुकेर रोएँ।

भाग्यमा नै रहेनछ तिमलाई पाउन
भाग्य मेरो कोर्ने भावीलाई थुकेर रोएँ।

कहिले पनि नघट्ने समुद्र ठान्थें आफूलाई
खहरे रहेछु हिउँदमा सुकेर रोएँ।।